Day 7. Kinabukasan, muli nang bumalik ang sigla ni Roman. Dahil na rin kay Paulina ay mas pinatatag niya ang kanyang damdamin. Masyado lang siyang na apektuhan dahil sa nilagpasan lang sila ng helicopter. Para siyang pinagsakluban ng langit at lupa noong dumeretso ang sasakyan. Maige na lamang ay andito si Paulina. Kung wala si Paulina ay baka nabaliw na siya dahil sa nangyari. Sa ngayon ay si Paulina na lamang ang nagbibigay ng lakas ng loob sa kanya. “Roman! Halika dali, ligo na tayo!” aya ni Paulina sa nobyo. Hinila niya ito patayo mula sa batong kanyang inuupuan. Hindi nila alam kung anong oras na pero sa hinuha ni Roman ay tanghali na. Pagkagising kasi nila ay makulimlim ang langit. Tanda ito na may paparating na masamang panahon. Nagpahila si Roman sa kanyang nobya. Sabay silang lumusong sa dagat. Kung tutuusin ay napaka ganda rito sa isla. Everything in here is fresh, the air, the water, the crops. You can live here but your sanity will not. Paulina giggles as she throws water at Roman. Natatawang sinalo lamang iyon ni Roman at ginantihan ang nobya. He laughs when she tries to block the water. Nakaramdam ng panginginig ng laman si Roman nang muling dumapo ang hangin sa kanila. Parehas na silang basa ngayon kaya lalo silang nakaramdam ng lamig. Roman watches Paulina as she plays in the water. He smiled as his heart beats faster. Mahal na mahal niya talaga ang dalaga

Mula noong naging magkasintahan sila ay ipinangako na niyang ito na ang makakasama niya habang buhay. ‘I wish we can go home now, Paulina. Natigilan si Paulina nang may pumatak sa kanyang ulo. Noong una ay maliliit lamang iyon, hanggang sa unti-unting lumalakas at lumalaki. “It's raining!” Paulina shouted. Iminuwestra niya a ng kanyang mga palad na parang sinasalo ang mga patak ng ulan. Saka tumingala sa langit at ipinikit ang mga mata. Tumingin din sa langit si Roman pagk atapos ay muling tumingin sa nobya. ‘She' s really beautiful,’ he said in his mind. “I love you, Paulina,” sabi niya sa mahina niyang sabi. Hindi iyon narinig ni Paulina dahil sa malakas na ulan. Ngumiti lamang s i Roman at nilapitan na ang nobya. “Let's go! It's getting colder!” . Tumingin sa kanya si Paulina at tumang o. Bahagya na rin kasi siyang nangangatog d ahil lalong lumakas na ang simoy ng hangin. Patakbo si lang bumalik sa kanilang kubo. “Change your clothing first. Ay usin ko lang muna itong kubo baka li parin,” utos ni Roman sa kasintahan. Tumango lama ng si Paulina at u makyat na sa kubo. Naiwan si Roman sa ibaba upang maghanap ng mga baging para may maipangtali sa kubo nila. Hi ndi naman siya nahirapan sa paghahanap dahil alam na niya kung saang parte ng isla siya makakaku ha ng mga baging. Malapit na siya sa kubo nila nang marinig niya ang malakas na tili ni Paulina. “Paul ina!” . Nanlaki ang mga mata niya nang makita si Paulina na nasa ibaba na ng punong. Wal a na rin ang kubo nila sa itaas dahil nasa ibaba na rin ito at sira na. Nagkalat sa t abi ni Paulina ang mga damit na kanilang sinusuot

Mabilis niyang dinaluhan ang nobya. “R-Roman. ” Mangiyak -ngiyak na hinawakan ni Paulina ang pwetan niya. “Halika na! Pumasok tayo sa gubat. Maghanap tayo ng malaking puno roon,” ani Roman at dahan-dahang inakay ang nobya. Kinuha niya mula sa bag ang flashlight nila at kutsily o. Nang makita niyang iika-ika ang nobya ay binuhat niya iyon na para bang bagong kasal. Batid ni Roman na kahit makahanap sila ng malaking puno ay ma babasa pa rin sila. Patuloy kasi ang paglakas ng hangin at ng ulan. Rinig na rin ang malakas na paghampas ng mga alon sa dalampasigan. Marahang ibinaba ni Roman si Paulina nang makakita sila ng malaki-laking puno na mayroong malalapad na dahon . Pumitas siya roon ng dahon para magsilbing payong nila. Napayakap naman si Paulina sa sarili nang nakara mdam na siya ng pangangatog ng katawan. Nanginginig n a ang kanyang mga kamay at ang ibaba ng kanyang bibig. “Halika rito. ” Hinila ni Roman ang kasintahan para l alo itong dumikit sa kanyang katawan. Niyakap niya ito ng mahigpit saka isinalukbong ang dahon sa kanilang ulunan. Maging siya ay nangangatog na ngunit mas impostante sa kanya si Pa ulina. Hindi kagaya niya ay mahina ang katawan nito sa mga malalamig na lugar. Mabilis itong magkasakit kapag nilalamig at natutuyuan ang likod. “Sshhh. lilipas din ang ba gyong 'yan,” ani Roman at pilit na pinalakas ang loob ng kasintahan. Pumikit siya ng marii n at nagdasal. ‘Panginoon, parang awa niyo na. Sanamatapos din ang bagyong i to. Please, sana makauwi na kami