Saglit na natigilan si Norman sa dalagang kababakasan ng pagkagulat at pagkalito. Marahil nagtataka ito kung bakit bigla na lang niyang tinabig ang bitbit nito. Nakokosensiya siya pero hindi mawala ang inis niya dahil sa pambabalewala ng dalaga sa kaniya. “Sir, may problema po ba?” mahinahon ngunit mariin nitong tanong. "Problema? Oo, may problema! Kanina ko pa kinukuha ang atensiyon mo para ibigay ang order ko pero hindi ka man lang lumalapit!" singhal niya rito at ramdam niya ang pagtatalsikan ng mga laway dahil na rin sa panggigigil niya sa pambabalewala ng babaeng kaharap. Pinanlisikan pa niya ito ng mga mata. Walang sinuman ang sumubok na balewalain ang isang Luther!. Bakas ang pagkatigagal ng dalagang kaharap. Kunot na kunot ang noo nito at napaawang pa ang mga labi. Napairap na nga ito sa kawalan at huminga nang malalim. Pilit humuhugot ng pasensiya. "Sir, kaliwa't kanan po ang ang kostumer ko. Sinusubukan ko kayong lapitan pero may mga lumalapit naman po sa inyo na kasamahan ko kaya iyong iba na ang inaasikaso ko," aniya sa mababa ngunit mariing tono. “At ako? Hindi ba ako customer para hindi mo pansinin, ha?! Ikaw ang tinatawag ko! Kaya dapat ikaw ang lumalapit!” bulyaw pa rin ng binata. Hindi maintindihan ni Sunshine kung ano ang ipinuputok ng butsi ng kaharap at para itong babae kung makasinghal. Napabuga na lamang siya ng hangin at bahagyang iniangat ang dalawang kamay na tila sumusuko. “O-okay, I’m sorry, Sir. Pasensiya na po. Kung—”. “Hey, Shine, what’s the problem here?”. “S-sir Lowelle, i-iyong tray na may order kasi. ” Hindi niya itinuloy ang sasabihin, sa halip ay bumuntonghininga na lang ulit siya nang malalim. “Pasensiya na po, Sir. Iawas n’yo na lang po sa sweldo ko,” pagpapakumbaba niya sa nangyari. Tinapunan ni Lowelle ng tingin ang mga pagkaing nagkalat sa sahig bago nito tiningnan ang pinsan na titig na titig sa serbidora. “Hey, insan, anong problema rito?” baling na tanong ni Lowelle kay Norman. “Nothing, natabig ko lang ang mga dala niya. It was my fault. The bill is on me na lang, Low,” tugon ng binata bago nito tinalikuran ang dalawa at lumabas ng restaurant. Natitigilang sinundan ni Sunshine ng tingin ang lalaking palayo. At least, may konsensiya rin pala ito para aminin na kasalanan talaga nito ang nangyari

Nilingon nito si Sunshine. “It's okay, papalitan mo na lang iyan at baka mainip ang customer,” wika nito. Tinapik pa nito ang balikat ng dalaga at saka naman ito bumaling sa mga customer. “I’m sorry for the mess. Please enjoy your dinner. ” Bahagya siyang yumukod bago nilisan ang restobar. “Okay, t-thank you, Sir,” habol ni Sunshine dito. Lumapit naman ang isa sa mga kasamahan niyang lalaki para tumulon g sa paglilinis ng mga kalat. Nagpasalamat si Sunshine dito at mabilis na nagtungo sa counter upang kumuha ng kapalit ng mga natapong pagkain. Nang mai-serve na niya ang order at makitang hindi na ganoon kaabala ang lahat ay nagtungo siya sa locker room upang ikondisyon ang sarili nang dahil sa nangyari. “Grabe! Ang haba ng hair mo, gir l!” palatak ni Eloisa na bahagya pang inihampas sa ere ang sariling buhok. “Ipinahiya sa harap ng maraming tao, anong ikinahaba ng hair doon?” taas ang kilay na tanong niya rito. “Shine, that is Norman Luther! At iyong ipagsigawan niya na ikaw ang gust o niyang magsilbi sa kaniya, ay bongga!” . “Baliw!” Iiling-ili ng na asik niya sa kagaga han ng kaniyang kaibigan. Tumayo na siya buhat sa pagkakaupo at inayos ang sarili. Nagtung o siya sa washroom upang maghilamos. Mayroon pa siyang isang oras sa k aniyang duty bago ang susunod niyang trabaho—ang pagiging fire dancer. * **** . Sa opisina ni Lowelle kung saan nito dinala si Norman, hindi nito napigilang hindi matawa sa inasal ng kaniyang pinsan. “What’s wrong with you, Norm? Seriously, nagwala ka lan g dahil hindi ka pinapansin ng isa sa mga paboritong waitres s ng mga parokyano ko? Or is there something with Sunshine?” . “Suns hine?” . “Yeah, the wait ress a while ago, he r name is Sunshine. “I see. ” Sunshine pala, akala niya Summer ang pangalan ng dalaga dahil iyon ang nari nig niyang itinawag dito. Tumayo siya upang iwasan ang mapanuring tingin ng kaniyang pinsa n at tinungo ang malaking bintana kung saan tanaw niya ang entablado na nasa gawing kanan. “She’s one of my best waitresses here. You know, Sunshine is very acc ommodating to every customer. Halos lahat ng parokyano dito ay kilala siya. Ang iba nga, nagpapabalik-balik na lang dito because of her good service. “With extra service?” Mapanghusgang nilingon niy a ito habang nakapamulsa ang mga kamay sa suot na car go short at nakasandal sa table na malapit sa bintana. “Tsk! Not cool, dude!” Binato siya nito ng n ilukot na papel na sinalo niya ng kanang kamay

Mu li siyang humarap sa bintana at napakunot ang noo. “What is that fo r?” aniya na ang tinut ukoy ay ang entablado. “Ah, for entertainment. Accoustic, and live bands. Pero mas exciting a ng fire dancing. Panoorin mo, nang lalong mag-init ang gabi mo. ” Naglalaro sa mga labi nito ang kakaibang ngiti na ipinagkibit-balikat na lamang niya. Alas siyete palang pero nag-uumpukan na ang mga turista sa ibaba ng entablado at pinanonood ang li ve band. Nang mag-alas otso, halos mapalibutan na ang stage. Mas nag-init at nabuhay ang bahaging iyon ng resort nang pumailanlang sa ere ang Dance Again at umakyat sa stage ang dalawang topless male dancer. Malalakas na hiyawan ng mga babae ang maririnig nang mag-um pisang sabayan ng dalawa ang musika habang tila laruan lang na p inaikot-ikot ang bolang apoy na isinasabay sa saliw ng tugtugin. Nangibabaw naman ang hiyawan ng mga kalalakihan nang umakyat nam an ang dalawang dalagang nakasuot ng pulang roba, habang may hawak na chain na may bolang apoy sa magkabilang dulo at sumabay sa tugtugin. Hinubad ng dalawang lalaki ang suot-suot na roba nina Sunshine at El oisa na nagpahantad sa makikinis na balat ng mga ito na ang tanging suot lamang ay two piece black bikini, saka pinaresan ang mga ito sa pagsayaw. Hindi napigilan ni Norman ang mapanganga nang makilala ang isa sa dalawang babae. Ang dalagang pin ag-initan niya kanina. Walang iba kundi si Sunshine. Lalong natigagal ang binata nang masilayan ang magandang hubog ng katawan nito. Nabitin sa ere ang hawak niyang kopita, tulad nang nagdaang gabi noong dumating siya rito sa resort at makita ang pag-indak niyon. Oo, alam niya, ito rin ang babaeng iyon. Tila siya nakaramdam ng inggit para sa lalaking kapareha nito ngayon. Ang pagkakadaiti ng bala t nito sa katawan ng dalaga ay nagbibigay sa kaniya ng hindi maintindihang paninibugho. Hindi naman niya magawang iiwas ang paningin sa mga ito, dahil tila namamagneto siya ng bawat galaw ng dalaga. Naramdaman na lamang ni Norman ang nilamukos na papel na ibinato sa kaniya ng magaling niyang pinsan. Papalapit i to sa kaniya habang nakangisi at tangan ang sariling kopita. “So, are you enjo ying the show? Or the view?” pambubuska nito. Sinimsim niya ang hawak na alak at muling itinuon ang paningin sa stage. Lum ukot ang kaniyang mukha dahil hawak ng lalaki sa baywang ang dalaga. Para sa kani ya, hindi iyon simpleng hawak kundi yapos, bilang pagtatapos ng mga ito sa sayaw. Wala na sa stage ang apat na mananayaw, ngunit naroon pa rin ang kaniyang mga mata nang bigla siyang mapangisi dahil sa naiisip. “Do you want me to enjoy my s tay here?” Humarap siya kay Lowell e na may pilyong ngiti sa mga labi