Ilang oras rin ang itinagal ko sa kitchen. Nagawa ko pang tumulong doon para makipag-chikahan lang sa kanila. Bumalik ako sa suite ni Zoren nang sumapit ang gabi. Kailangan ko siyang tanungin kung gusto ba niya ng pagkain mula dito sa hotel o kung gusto niyang ipagluto ko siya. Pagkarating ko sa suite ay naabutan ko siyang nanonood ng tv. Hindi niya ako nilingon. Kahit pa aware naman siya sa pagdating ko. Dahan dahan at tahimik akong naglakad papunta sa kanya at tahimik akong naupo sa tabi niya. “Ipagluluto ba kita ng dinner? O gusto mong bumaba para kumain sa restaurant?”. Ilang sandaling nanatili ang mga titig niya sa pinapanood bago niya ako nilingon. “You can cook, right?”. Agad akong tumango. “Of course!” taas noo at nagmamalaki ko pang sabi sa kanya. Sa aming dalawa ni Lumina ay ako ang mas masarap at magaling magluto. “Gusto kitang matikman,” malalim ang mga tinging sabi niya. Natulala ako ng ilang saglit sa kanya bago ko nagawang intindihin ang mga sinabi niya. Nangunot agad ang noo ko. “Ha?”. Pinagtaasan niya ako ng kilay. Maging siya ay lutang. Mukhang hindi niya alam ang mga sinabi niya kanina. “A-anong…”. Nag iwas siya ng tingin. “Anyway, I’m done organizing your things. Don’t worry, I arranged it well. “Ha? Anong organize?”. “Mga damit mo. ” Nilingon niya ako. “Nasa walk in closet ko na. Tumayo ako at agad na tinungo ang kwarto niya. Nanlaki ang mga mata ko nang nakitang wala na nga sa kaninang pwesto ang mga maleta ko. Binuksan ko ang pintuan papunta sa walk in closet at bumungad sa akin ang mga gamit niya na ngayon ay may gamit ko na. ”B-bakit?” Hindi makapaniwalang tanong ko. Bakit ako nakakatanggap ng ganitong treatment mula sa kanya? E, personal maid niya lang naman ako. ”Anong bakit?” Napatalon ako sa gulat at agad na napalingon sa pintuan ng walk in closet. Nakita ko siyang nakatayo at nakasandal doon habang magkalingkis ang kanyang mga braso. Naitagilid ko ang ulo ko habang ako'y nakatingin sa kanya. “Bakit mo inilagay dito ang mga gamit ko? Hindi naman na kailangan,” sabi ko. Imbis na sagutin ay tinalikuran niya ako kaya agad ko siyang hinabol

“Bakit parang hindi naman maid ang trato mo sa akin?” sabi ko nang naabutan ko siya sa kwarto. Nakahawak pa ako sa braso niya na agad ko namang inalis nang tingnan niya ang kamay ko roon. “How do you want me to treat you then?”. Natigilan ako. Napalunok at hindi na alam kung anong sasabihin sa kanya. Okay naman maging mabait siya sa akin. Pero iyong ganito na pati mga gamit ko ay siya mismo ang nag ayos ay parang may mali na. “Utusan mo lang. Huwag na iyong feeling k o may special treatment. Naglipat siya ng tingin sa akin at saka sumilay ang t ipid na ngisi sa kanyang labi. “If you wish,” a niya at tuluyan na ak ong iniwan sa kwarto. Nahugot ko ang hininga ko. Saka ko iyon marahang ibinug a. Ilang sandali akong nanatili sa kwarto habang nakatingin sa pintong nilabasan niya bago ako sumunod at lumabas na rin. Bumalik siya sa harap ng tv at ngayo'y naka sandal na ang buong katawan niya sa sandalan ng s ofa. Nagdiretso naman ako sa kusina para magluto. Menudo at chopseuy ang niluto ko para s a hapunan. Inihanda ko agad ang lamesa at ki numpleto ang kubyertos bago ko siya tinawag. “Handa na ang lamesa,” tawag ko sa kan ya mula sa dining table. Ang pwesto niya nga yon ay katulad pa rin sa pwesto niya kanina. Inaasahan kong tatayo siya bilang tugon sa pagtawag ko pero hindi siya gumalaw. Kaya napilitan akong lumapit sa kinaroroonan niya. “Zore n. Bumagsak agad ang balikat ko pagkakita kong n akapikit ang kanyang mga mata at siya'y nakanganga . Himbing na himbing siya sa kanyang pagkakatulog. Marahan kong niyugyog ang kanyang tuhod. P ero hindi siya nagising. Impit na ungol ang luma bas sa kanyang bibig na nagpakunot sa aking noo. “Nag w-wet dreams ba siya?” Napailing ako at pinatay na lamang ang TV. Doon pa lang si ya nagising nang tuma himik na ang paligid. “Tapos na a kong magluto,” s abi ko sa kanya. Tamad siyang bumangon at nagdiretso sa lamesa. Naupo siya roon at agad na na tuon ang buong atensyon sa mga niluto ko. “Me nudo?” h e asked. Sumunod ako sa kanya at pumaroon sa kan yang tabi. Kinuha ko ang pitsel ng pineapple juice at saka ako nagsalin sa kanyang baso. “Oo. Ba kit? Ayaw mo sa menudo?” . Nag iwas siya ng tingin sa ulam na 'yon at saka siya nag angat ng tingin sa akin

“Sigura do ka bang m asarap 'yan?” . Napataas ang gili d ng labi ko. “Siyempr e! Ako ang nagluto, e!” . Pasiring niyang inialis ang tingin niya sa akin . Kumuha siya ng kutsara at agad na tinikman ang men udo. Natulala siya saglit pagkatapos iyon malasahan. H a! I k new it! . “Ano ? Masarap 'di ba?” . “Hindi ma sarap. Cook so mething else. “ Ha?” . Iniwan niya ako sa lames a. Pumasok siya sa kwarto at padabog na isinara ang pinto. “Ano ng proble ma no'n?” . Wala akong nagawa kung 'di ang sundin na lamang ang iniuutos niya . Nagluto ulit ako ng ibang putahe. “Nagsasayang lamang siya ng ing redients!” Pagdadabog ko habang nagh ihiwa ng carrots para sa caldereta. Kung sabagay ay puno naman ang ref ni ya. At saka mayaman naman siya kaya siguro ay ayos lang na magsayang siya ng pagkain. “Pero kahit na no! Ang dami kayang namamatay sa gutom. Biglang bumukas ang pintuan ng kwart o kaya natahimik ako. Bakit kaya dito s iya tumitira sa hotel? Wala ba siyang bahay? . “Anong niluluto?” Kuno t noo niyang tanong habang naglalakad palapit sa akin. “Uh… Caldereta sana. ” Naging magalaw ang mga mata ko. Nakatitig siya sa akin. At sa paraan ng pagtitig niya ay nakikita kong wala siya sa mood. Masa ma yata gi sing niya. “Huwag ka ng m agluto. Magpa-room service ka na lang. Natulala ako saglit sa bugnutin niya ng mukha bago ako nagbaba ng tingin sa mg a ingredients na katatapos ko lang ihanda. Pinaglalaruan ba niya ako? Sinasayang n iya lang effort ko, e! . “Sige. Ayusin ko lang 'to s aka ako bababa. Ako na ang kukuh a. A-ano bang gusto mong kainin?” . “Kahit ano,” sabi niya at muling pumasok sa kwarto. Bumagsak ang balikat ko at marahas akong napabuga ng hangin. Ginagago niya yata ako! Gusto niyang kumain ng kahit ano pero ayaw niya sa Caldereta at Menudo ko?