MAHIGPIT ang pagkakahawak ni Krystal sa kamay ni Randall na wari ay doon siya kumukuha ng lakas ng loob na harapin ang mga tao na halos dalawang taon niyang hindi nakita. Wala naman paki ang binata sa higpit ng kapit niya sa kamay nito. “Nard? I didn’t expect to see you here. ” Pilit niyang pina-formal ang boses niya pero ang totoo ay nagwawala na ang puso niya sa dami ng emosyon sa loob ng dibdib niya. Hinapit nito ang asawa sa baywang. Eliza, the bitch. “We decided to live here since walang kasama ang parents mo. Tumango lang siya at binaling ang tingin sa katabi nito na halos magmukhang clown dahil sa kolorete nito sa mukha. “Eliza, as expected you’re here. Well, yeah. Bahay n’yo nga pala ito. ” Sarcasm is evident on her voice. Tumawa ito ng pagak. “You’re really smart, my dear step-sister. Bahay nga namin ito. So, what brought you here?”. “As far as I remember, my dear, I am still part of this family. You’re so stupid to forget about it. Remember, I am the first daughter here and no one can replace me, even you. Kailangan niyang magmukhang matapang sa harap ng dalawang ito kahit ngayon lang. She will never give them the satisfaction seeing her still in pain. That wouldn’t happen, never. “Stop fighting, girls. Come here, Krystal and Randall,” aya ng ama na kalalabas lang galing sa kung saan. Medyo tumanda ang itsura ng ama niya pero good looking pa din ito sa paningin niya. Hinapit siya ni Randall at bumulong sa tainga niya. “Good job so far, sweetheart. Pilit siyang ngumiti dito. Masyadong magkadikit ang katawan nila at hindi siya sanay. “I try really hard to act like that. You know how I feel, Randall. Just stay,” ganting bulong niya. “I will, sweetheart. ” Hinalikan nito ang kamay niya at naglakad na sila sa malaki nilang kusina. Masyadong mahaba ang lamesa para sa kanilang anim. Well, kasama kasi nila kumain ang stepmother niya. “Hija, salamat at umuwi ka na. Sobrang na-miss ka namin ng Daddy mo. ” Alam niyang puro kaplastikan lang ang sinasabi nito. Ang ama niya ay na-miss siya, maniniwala siya doon, pero sa stepmother niya ay hindi. Sobrang saya nga yata ng mag-ina no’ng umalis siya. “Randall, how did you find my daughter?” her father asked while looking at them. “Well, nasa iisang lugar ang tinitirahan namin and I didn’t know that Krystal is your daughter. I’m too late to realize it,” tinapatan nito ang pormal na boses ng ama. Para bang business ang pinag-uusapan ng mga ito. “So, are you in a relationship with her? I know you very well, Austria,” makahulugang wika ng ama. “Maybe we can talk later. “She is my girlfriend. Don’t worry about her safety, Mr. Ilagan, you knew how good I am in that. Paano ba nagagawa nito na makipag-usap sa ama niya nang ganitong bagay? Madaming takot sa ama niya pero wala siyang ni anong katiting na nakikitang takot sa binata. Halatang sanay itong humarap sa matataas na tao. Maybe because he’s a businessman? Kaya halos lahat ng bagay ay pure business lang? Katulad na lang ng deal nila. “Anak, are you planning to live here? Ipapaayos ko na ang kwarto mo o gusto mo ipa-renovate ko na din. “No, Dad. I’m not comfortable here and you know the reason why. I love where I live now and thank you, Dad, for not making any scene to that place. Alam kong pinapabantayan n’yo ako ever since. ” True. Hindi niya man kilala ang mga tauhan nito, ramdam niya ang security na binigay sa kanya ng ama simula nang mahanap nito ang tinitirahan niya. Kahit saan siya magtago, hahanapin talaga siya nito. “You’re really smart, darling. You know how I work. You can tell me kung ayaw mo na ng security, seems like you found the one who’s willing to spend his precious time to annoy you yet look after you. Si Randall ba ang tinutukoy nitong magbabantay sa kanya?. “Dad, I guess Krystal doesn’t need those security. Mukha namang secured na siya sa guwapong lalaking katabi niya,” sabat ni Eliza at ngumiti nang matamis kay Randall. Tinignan niya ang binata kung ano ang reaksyon. Wala, lukot lang ang mukha nito. “Mommy! Daddy!” Isang batang babae ang tumatakbo palapit kina Nard at kumandong dito. Naninikip ang dibdib niya sa nakikita. Sila dapat ang may anak. Siya dapat ang nasa posisyon ni Eliza kung hindi lang siya nito inahas. Hinawakan niya bigla ang kamay ni Randall at napatingin ito sa kanya. Nanginginig ang kamay niya

Ayaw niya nang makita ang ngiti sa mga labi ng mga ito. Gusto niya nang tumakbo paalis sa lugar na ‘yon. Naramdaman niya ang labi ni Randall sa kamay niya. “You want to go home, sweetheart? Let’s go?” masuyo nitong tanong sa kanya. Tumango-tango siya. Hindi niya pa kaya makita nang matagal ang mga tao sa harap niya, pwera sa ama niya. Bumaling siya sa ama at pilit pina-formal ang boses niya. “Dad, we have to go. I will visit you again, promise. ” Ang ama niya lang ang gusto niyang makita, wala nang iba. “C an I vis it you?” . She nodded. “Yes, Dad, anytime. But pleas e, gusto ko ikaw lang. “How about us?” maarteng tanong ni Eliza. She rolled her e yes. “I don’t want to see your face, Eliza. “Bitter ka pa din? Come on, my dear s ister, try to move on. Nard will never be y ours again even in your dreams. He’s mine!” . Kumulo ang dugo niya sa nar inig at gusto nang ibato dito an g babasaging baso sa harap niya. “You are funny, Eliza. It’s been two years now, mukhang ikaw a ng hindi makalimot,” depensa niya. “If I know, umalis ka dahil hindi mo matanggap na ako ang pinili ni Nard. “Stop, Eliza, please. ” May iritasyon sa boses ni Nard. He motioned his head to her. “I’m sorry, Krystal,” at yumuko ito. Sa paraan ng tono nang pananalita nit o, pakiramdam niya lahat ng pananakit nito sa kanya ay ipinagpahingi na nito ng tawad. She wants to cry. Ang tagal niyang gustong marinig ang mga kata gang ‘yon mula dito. Na mag-sorry ito sa kanya sa ginawa nitong pang loloko sa kanya noon. Gusto niya pa ngang lumuhod ito sa harap niya. Dati, umaasa siya na hahanapin siya nito at sabihin na siya pala talaga ang maha l nito at hindi ang stepsister niya pero dalawang taon siyang naghintay dito hanggang sa tinanggap niya sa sarili na hindi talaga siya ang mahal nito. Umasa siya sa wala. “Apology not accepted. ” Tumayo na siya at humalik sa pisngi ng ama bago nagpaalam. Call her rude, pero hindi siya plastic na tao para bigy an pa ng pansin ang iba pang mga kasama dahil alam niyang ka nina pa nangangati ang mga palad ng mga ito na paalisin siya. “Mag-iingat kayo, anak. ” Niyakap siya ng ama. Hinaplo s pa nito ang buhok niya. “You’re really grown up, Krystal . ” Kumalas siya dito at ngumiti, ‘yung totoong ngiti niya. “Tumatan da ka na, Dad ,” biro niya. “I miss ed you and y our mother. Nakita niyang umismid ang stepm other niya at inirapan siya ni Eliza pero hindi niya pinansin ang mga ito. “Ako din, Daddy, na-miss kita pati si Mommy. ” Sumimangot siya at tumingin ka y Randall. Nakita niyang nakangiti ito. “What?” she mouthed. Umiling ito. “Dad, w e really have to go. Mukhang babagsak ang malakas na ulan. Baka maabutan pa kami. “Okay. Randall, drive safely. ‘Wag mong pabayaan ang ana k ko,” bilin nito nang bumaling sa binata. Tumango lang si Ran dall at maghawak-kamay silang lumabas sa main door ng mansyon. “Fuck!” Randall cursed kaya na naman napaigtad siya mula sa pagkakaidlip. Nakahinto ang sasakyan sa gilid ng daan. Inilibot niya ang tingin sa labas ng kalsada. Sobrang dilim sa lugar at mukhang paparatin g na ang malakas na ulan dahil kumikidlat at kumukulog na din. Takot pa naman siya sa malalakas na kulog. Napayakap siya dito ng kumulog nan g malakas. “Oh, my gosh! Daddy!” tili n iya. Isiniksik siya nito sa dibdib nito. “Don’t be scared, sweethe art. I’m here. Tumango siya. “Ano ba ang ginagawa natin dito? Umalis na tayo, Randall,” wika niya habang nakayakap pa din dito. “Nasira ‘yung sasakyan mo. Ayaw nang mag-start. ” Napasinghap siya. “We need to find a nearest hotel k aysa abutan tayo nang malakas na ulan dito. Let’s go

Agad siyang kumalas dito at ki nuha ang bag niya. “Maglakad tayo pa-kanan, may malapit na hotel d oon,” turo niya sa dadaanan nila. Alam niya pa ang l ugar dahil hindi pa naman sila masyadong nakakalayo. Fifteen minutes siguro silang naglakad at talagang nakisama ang panahon dahil bumagsak ang malakas na ulan kung kailan nasa hotel na sila. “Two rooms,” sabi niya sa reception ist. Siya ang nakipag-usap para sigurado siyang dalawang kwarto ang makukuha nila. Kung si Randall kasi ang pinakausap niya, baka isang kwarto lang ang kunin nito at baka makipag-flirt pa dito ang babaeng kaharap niya na kahi t malayo ang binata at natatakpan niya ay panay sulyap nito sa likod niya. “One room na lang ang availa ble, Ma’am. Magsama na lang po kay o sa isang kwarto ng kasama n’yo. “Hi ndi pwede , dapat—” . “Give me the key, Miss. ” Pinutol ni Randall ang sasabihin niya. Ang bilis naman nitong makapunta sa t abi niya na kanina lang ay prenteng nakaupo ito doon. “Magkasama po kayo?” alangan na tanong ng r eceptionist at tinuro pa silang dalawa. Mukhang ayaw maniwala na magkasama silang nagpunta dito. Bigla tuloy siyang na-concious. Pasimple niyang tinignan ang binata. Naka-three-piece suit ito at ang guwapo-guwapo. Hanggang balikat lang siya nito. Sarili niya naman ngayon ang tinignan niya. She’s w earing a baby pink blouse and fitted jeans then flat sandals, naka-ponytail din ang mahaba niyang buhok. Ano b a ang mali sa kanya? . “Yes, magkasama kami,” sagot nito s a tanong ng babae. “Give me the damn key . ” Nakalahad ang isang kamay ni Randall. “But, Sir—” . “She is my wife. No w, give me the key!” Oka y, mukhang galit na ito. Dali-dali namang ibinigay ng b abae ang susi. Siya naman ay hinila na si Randall papasok ng elevator. “Bakit nagagalit ka?” inosenteng tanon g niya dito. Hindi kasi ito nagsasalita sim ula nang pumasok sila sa kwarto. “Randall…” . “I’m not. Naiinis lang ako,” rekl amo nito habang hinuhubad ang suot na black coat at inilapag sa single couch. “Ba kit ka n aiinis?” . Tumingin ito sa kanya saglit at nagpat uloy sa ginagawang pagtatanggal ng butones ng white button-down long sleeves polo nito. “I don’t like the people here, espec ially the girls. They looking at me as if anytime they will be going to devour me. Siya naman ay hindi makapaniwala sa narinig. ‘Di ba, gustong-gusto nitong nakikita ang mga babae na nahuhumalin g sa kanya? Bakit ngayon, nag-iba yata ang ihip ng hangin? . “E ‘di ba, you like seeing girls na nagkakandarapa sa ‘yo?” tanong niya habang nakatingin sa bawat galaw ni to. Natanggal na nito ang puting long sleeves polo nito. Maganda pala ang katawan ni Randall. May eight packs abs na parang ‘yung mga model sa magazine. Ka hit nakaupo ito ay tanaw na tanaw ng mata niya ‘yon. “Yeah, but that was b efore. I found it irritati ng now. ” Tumayo ito bigla. Mataman lang siyang nakatingin sa ginagawa nito. Actually, p ara nga siyang tanga. Wala lang naman sa kanya na tignan ito. Wal a lang din ‘yon kay Randall dahil hindi naman siya sinisita nito. “Siguro a y nagsawa ka na sa mga babae. “Actually, I like some one else,” he said while st arting to unbuckle his belt. Napatayo siya bigla. Nag-sink in na sa utak niya na ka nina niya pa pala ito kinakausap at pinapanood maghubad at h indi niya napansin ‘yon dahil sa topic nila siya naka-focus. Natawa ito. “Akala ko papano orin mo pa din ako hanggang sa ma walan na ako ng damit sa katawan. Binato niya ito ng throw pillow. “Diyan ka na nga!” At naglakad padabog sa kwarto nila. Gusto niya mag-shower. Naligo muna siya at is inuot ang roba habang ipinu lupot ang towel sa ulo niya. “Ang tagal mo naman, sweetheart,” reklamo nito na tumayo na mula sa pagkakaupo sa gilid ng kama. Naka-box er shorts lang ito kaya agad siyang nag-iwas ng tingin. “Sa couch ka matulog, Ra ndall. Okay!?” sigaw niya dit o nang makapasok ito sa banyo. “No way! Ikaw na lang sa co uch!” Napaka-gentleman talaga ng lalaking ito. Note the sarcasm. “Bahala ka! Paunahan tayo matulog. ” Hi ndi niya na narinig ang sagot nito kaya humi ga na siya sa kama at nagtalukbong ng kumot. She trusts Randall kaya hindi siya natatakot na ma y gawin itong masama sa kanya. Batid niya kasing hindi ito interesado sa kanya at natutuwa siyang malaman ‘yon. Tanging friendship lang ang kaya niyang i-offer sa binat a dahil hindi pa siya handang magmahal muli. At kung sakaling handa na siya, siguradong hindi si Randall ang lalaking ‘yon